Van 21 juni tot 15 juni 2015

Het weer in Kroatie is en blijft stabiel. Qua temperaturen is de tendens een stijgende. En uiteindelijk komen dan toch de wat ongemakkelijkere temperaturen, omdat elke dag de 30 graden ruim overschreden wordt. De wind blijft gelukkig lekker waaien. Meestal uit NW richting, vanaf een uur of 11.00 s ochtends opbouwend tot een mooie bries in de namiddag van windkracht 4-5. We stelden vast dat we dit jaar eigenlijk voor het eerst meemaken wat in de Adriatische zee als het heersende weerbeeld wordt geschetst. Het bevalt ons reuze, totdat de temperaturen dan toch te hoog worden.

Drie weken geleden begaven we ons met de Yikdiz weer in noordelijke richting om Kurt en Lexi op hun charterboot te ontmoeten. Zij hadden maar twee weken tot hun beschikking en wilde niet te ver zuidwaarts zakken. Wij hadden alle tijd en zij niet, dus wij zijn, kruisend tegen de noordenwinden, naar hen toegevaren. Het werd een heel gezellig weerzien. Drie dagen samen in een prachtig baai geankerd. Gekletst, gitaargespeeld, gezongen, gewandeld, gezwommen. Heel erg gezellig. Daarna moest er in een haven water getankt worden en zijn we allebei naar Vodice gezeild. Een klein havenplaatsje net boven Sibenik. Tijdens de zeiltocht heeft Lexi een paar prachtige foto's van de zeilende Yildiz genomen. Daar waren we blij mee, want foto's van je zeilende boot zijn toch een zeldzaamheid. Ik show ze bij de andere foto's op dit blog.

In Vodice hebben we weer eens op ouderwetse wijze stampij gemaakt met de havenmeester daar, die ongelofelijk onaardig was en meer scheldend en tierend over de kade liep, dan dat hij zijn clientèle behulpzaam was en het gevoel van gastvrijheid gaf. We hebben twee dagen in Vodice gelegen, maar hadden eigenlijk-net als Kurt en Lexi- na een dag weer moeten vertrekken. Maar ja, we wilden zo graag weer eens fietsen, dat we hoopten hetnog één dag met die rare kerel uit te kunnen houden. Ik zal jullie alle details besparen van de gekte, die we met hem hebben meegemaakt. Als ik het allemaal ga opschrijven, wordt dit blog echt te lang! Maar in hoofdlijnen komt het erop neer dat de man van s ochtend tot in de namiddag in het havencafe zat en binnenkomende boten ( wij kwamen de eerste dag in Vodice binnen met een stevige NO wind 5Bft) zelf lekker liet tobben met de volledig in de war zittende mooringlijnen van zijn kade. Het leidde ertoe dat wij twee middagen andere binnenkomende zeilboten hebben geholpen met aanleggen, terwijl de beste man zijn dagelijkse benodigde alcoholica naar binnen werkte. En laat in de middag kwam hij dan stampij maken, dat de boten te ruim lagen, teveel mooringlijnen gebruikten, anders moesten gaan liggen etc.etc.

Ik heb een dag later een klagende brulmail gestuurd naar zijn chef, wiens emailadres ik gelukkig ook op de internetsite van de haven kon vinden. Dat luchtte behoorlijk op. Nooit meer wat op gehoord trouwens.

De laatste dag van Kurt en Lexi hebben we elkaar weer getroffen in Murter. Daar hebben we het einde van hun vakantie gevierd. Daarna hebben wij een paar dagen wat omtrekkende zeilbewegingen gemaakt, omdat er wat aarzeling was over ons vervolg. Uuteindelijk hebben we besloten toch heeeeel voorzichtig verder noordwaarts te gaan. De temperaturen stijgen, de wind uit het noorden bleef elke dag goed blazen, het werd langzamerhand toch wat drukker met charterboten en laatst but not least: rob kreeg toch weer zijn eerste zonnebultjes op zijn lijf. Dus we hebben heerlijk zeilend de thuishaven elke dag wat dichterbij laten komen en uiteindelijk in een baaitje vlakbij Mali Losinj de boot voor anker gelegd om de zeilen af te halen.

Het weer in Kroatie is en blijft stabiel. Qua temperaturen is de tendens een stijgende. En uiteindelijk komen dan toch de wat ongemakkelijkere temperaturen, omdat elke dag de 30 graden ruim overschreden wordt. De wind blijft gelukkig lekker waaien. Meestal uit NW richting, vanaf een uur of 11.00 s ochtends opbouwend tot een mooie bries in de namiddag van windkracht 4-5. We stelden vast dat we dit jaar eigenlijk voor het eerst meemaken wat in de Adriatische zee als het heersende weerbeeld wordt geschetst. Het bevalt ons reuze, totdat de temperaturen dan toch te hoog worden.

Drie weken geleden begaven we ons met de Yikdiz weer in noordelijke richting om Kurt en Lexi op hun charterboot te ontmoeten. Zij hadden maar twee weken tot hun beschikking en wilde niet te ver zuidwaarts zakken. Wij hadden alle tijd en zij niet, dus wij zijn, kruisend tegen de noordenwinden, naar hen toegevaren. Het werd een heel gezellig weerzien. Drie dagen samen in een prachtig baai geankerd. Gekletst, gitaargespeeld, gezongen, gewandeld, gezwommen. Heel erg gezellig. Daarna moest er in een haven water getankt worden en zijn we allebei naar Vodice gezeild. Een klein havenplaatsje net boven Sibenik. Tijdens de zeiltocht heeft Lexi een paar prachtige foto's van de zeilende Yildiz genomen. Daar waren we blij mee, want foto's van je zeilende boot zijn toch een zeldzaamheid. Ik show ze bij de andere foto's op dit blog.

In Vodice hebben we weer eens op ouderwetse wijze stampij gemaakt met de havenmeester daar, die ongelofelijk onaardig was en meer scheldend en tierend over de kade liep, dan dat hij zijn clientèle behulpzaam was en het gevoel van gastvrijheid gaf. We hebben twee dagen in Vodice gelegen, maar hadden eigenlijk-net als Kurt en Lexi- na een dag weer moeten vertrekken. Maar ja, we wilden zo graag weer eens fietsen, dat we hoopten hetnog één dag met die rare kerel uit te kunnen houden. Ik zal jullie alle details besparen van de gekte, die we met hem hebben meegemaakt. Als ik het allemaal ga opschrijven, wordt dit blog echt te lang! Maar in hoofdlijnen komt het erop neer dat de man van s ochtend tot in de namiddag in het havencafe zat en binnenkomende boten ( wij kwamen de eerste dag in Vodice binnen met een stevige NO wind 5Bft) zelf lekker liet tobben met de volledig in de war zittende mooringlijnen van zijn kade. Het leidde ertoe dat wij twee middagen andere binnenkomende zeilboten hebben geholpen met aanleggen, terwijl de beste man zijn dagelijkse benodigde alcoholica naar binnen werkte. En laat in de middag kwam hij dan stampij maken, dat de boten te ruim lagen, teveel mooringlijnen gebruikten, anders moesten gaan liggen etc.etc.

Ik heb een dag later een klagende brulmail gestuurd naar zijn chef, wiens emailadres ik gelukkig ook op de internetsite van de haven kon vinden. Dat luchtte behoorlijk op. Nooit meer wat op gehoord trouwens.

De laatste dag van Kurt en Lexi hebben we elkaar weer getroffen in Murter. Daar hebben we het einde van hun vakantie gevierd. Daarna hebben wij een paar dagen wat omtrekkende zeilbewegingen gemaakt, omdat er wat aarzeling was over ons vervolg. Uuteindelijk hebben we besloten toch heeeeel voorzichtig verder noordwaarts te gaan. De temperaturen stijgen, de wind uit het noorden bleef elke dag goed blazen, het werd langzamerhand toch wat drukker met charterboten en laatst but not least: rob kreeg toch weer zijn eerste zonnebultjes op zijn lijf. Dus we hebben heerlijk zeilend de thuishaven elke dag wat dichterbij laten komen en uiteindelijk in een baaitje vlakbij Mali Losinj de boot voor anker gelegd om de zeilen af te halen.

Het weer in Kroatie is en blijft stabiel. Qua temperaturen is de tendens een stijgende. En uiteindelijk komen dan toch de wat ongemakkelijkere temperaturen, omdat elke dag de 30 graden ruim overschreden wordt. De wind blijft gelukkig lekker waaien. Meestal uit NW richting, vanaf een uur of 11.00 s ochtends opbouwend tot een mooie bries in de namiddag van windkracht 4-5. We stelden vast dat we dit jaar eigenlijk voor het eerst meemaken wat in de Adriatische zee als het heersende weerbeeld wordt geschetst. Het bevalt ons reuze, totdat de temperaturen dan toch te hoog worden.

Drie weken geleden begaven we ons met de Yikdiz weer in noordelijke richting om Kurt en Lexi op hun charterboot te ontmoeten. Zij hadden maar twee weken tot hun beschikking en wilde niet te ver zuidwaarts zakken. Wij hadden alle tijd en zij niet, dus wij zijn, kruisend tegen de noordenwinden, naar hen toegevaren. Het werd een heel gezellig weerzien. Drie dagen samen in een prachtig baai geankerd. Gekletst, gitaargespeeld, gezongen, gewandeld, gezwommen. Heel erg gezellig. Daarna moest er in een haven water getankt worden en zijn we allebei naar Vodice gezeild. Een klein havenplaatsje net boven Sibenik. Tijdens de zeiltocht heeft Lexi een paar prachtige foto's van de zeilende Yildiz genomen. Daar waren we blij mee, want foto's van je zeilende boot zijn toch een zeldzaamheid. Ik show ze bij de andere foto's op dit blog.

In Vodice hebben we weer eens op ouderwetse wijze stampij gemaakt met de havenmeester daar, die ongelofelijk onaardig was en meer scheldend en tierend over de kade liep, dan dat hij zijn clientèle behulpzaam was en het gevoel van gastvrijheid gaf. We hebben twee dagen in Vodice gelegen, maar hadden eigenlijk-net als Kurt en Lexi- na een dag weer moeten vertrekken. Maar ja, we wilden zo graag weer eens fietsen, dat we hoopten hetnog één dag met die rare kerel uit te kunnen houden. Ik zal jullie alle details besparen van de gekte, die we met hem hebben meegemaakt. Als ik het allemaal ga opschrijven, wordt dit blog echt te lang! Maar in hoofdlijnen komt het erop neer dat de man van s ochtend tot in de namiddag in het havencafe zat en binnenkomende boten ( wij kwamen de eerste dag in Vodice binnen met een stevige NO wind 5Bft) zelf lekker liet tobben met de volledig in de war zittende mooringlijnen van zijn kade. Het leidde ertoe dat wij twee middagen andere binnenkomende zeilboten hebben geholpen met aanleggen, terwijl de beste man zijn dagelijkse benodigde alcoholica naar binnen werkte. En laat in de middag kwam hij dan stampij maken, dat de boten te ruim lagen, teveel mooringlijnen gebruikten, anders moesten gaan liggen etc.etc.

Ik heb een dag later een klagende brulmail gestuurd naar zijn chef, wiens emailadres ik gelukkig ook op de internetsite van de haven kon vinden. Dat luchtte behoorlijk op. Nooit meer wat op gehoord trouwens.

De laatste dag van Kurt en Lexi hebben we elkaar weer getroffen in Murter. Daar hebben we het einde van hun vakantie gevierd. Daarna hebben wij een paar dagen wat omtrekkende zeilbewegingen gemaakt, omdat er wat aarzeling was over ons vervolg. Uuteindelijk hebben we besloten toch heeeeel voorzichtig verder noordwaarts te gaan. De temperaturen stijgen, de wind uit het noorden bleef elke dag goed blazen, het werd langzamerhand toch wat drukker met charterboten en laatst but not least: rob kreeg toch weer zijn eerste zonnebultjes op zijn lijf. Dus we hebben heerlijk zeilend de thuishaven elke dag wat dichterbij laten komen en uiteindelijk in een baaitje vlakbij Mali Losinj de boot voor anker gelegd om de zeilen af te halen.

Dus zo kwam het dat wij half juli op de vroege ochtend onze wintertent over onze Yildi Iki heen drapeerden. De boot was door de aardige havenmannen op de mooiste boravrije plaats van de haven op de bokken gezet. En in de gloeiende zon hebben we - al zwetend en puffend- het zware blauwe dekzeil goed vastgeknoopt. Tot volgend jaar maar weer lieve Yildiz!

Voor onze terugreis naar huis hebben we ruim de tijd genomen. Eerst een kort verblijf in de Italiaanse bergen, waar we een dag gewandeld en door een afdaling van ruim 900 meter de ergste spierpijn sinds jaren opgedaan. Vervolgens hebben we per auto München ontweken en zijn we ergens in de beierse heuvels terecht gekomen, waar we in het gezellige stadje Landshut natuurlijk bier en schitzels hebben gegeten. En als afsluiting zijn we een paar dagen in de Eiffel geweest, waar we heerlijk gewandeld en gefietst hebben op gehuurde e-bikes. Prachtig fietsgebied daar...we'll be back!!

En afgelopen woensdag reden we vroeg in de middag ons eigen grindpad op. Mooie zon, mooie tuin, eigen bed , eigen douche....mmmmm...ook weer lekker!!

Dit blog gaat dus weer sluiten. We kijken weer terug op een paar heerlijke maanden op onze Yildiz. Ze zijn omgevlogen, voor jullie en voor ons. Het is ook heerlijk om weer thuis te zijn. We hopen jullie allemaal een dezer dagen weer live te zien!!

Liefs, Anja en Rob