En ja hoor....eindelijk zitten we weer helemaal in het ritme. Duurde iets langer dan de vorige jaren, maar nu zijn we dan weer ingeburgerd en ingeslingerd op ons bootje. We zeilen zonder haast, ook met maar 3 knopen snelheid vinden we leuk, we rommelen, luieren, lezen, poetsen, fietsen, prutsen, zwemmen, zwemmen en zwemmen nog een keer, we wandelen, we koken, eten, borrelen, kletsen, zeuren ( gelukkig niet allebei tegelijk) ect, ect…… weer een ontzettend lazy leven dus! We merken allebei dat we het vaargebied steeds meer in de vingers krijgen. We weten waar we mooie winden kunnen vangen, waar er mooie baaitjes kunnen zitten, welke type wolken boven de bergen of de zee extra alertheid vragen. Er ontstaat zeker een gevoel van routine. Gevaarlijk om te constateren, want voor je het weet verbaas je je minder en heb je minder oog voor de prachtige natuur hier. Gelukkig hebben we daar nog geen last van!

Het vorige blog eindigde met de geplande trip naar Zadar om onze vrienden Danny en Anja te ontmoeten voor een weekje gezamenlijk zeilen. We hadden van te voren al bedacht welk parcours we met hen zouden gaan afleggen: mooie en verschillende plekjes aandoen, genieten van water en land. We hadden een prachtig rondje op het oog: Zadar (oude stad), aan een boei in de baai van Brbinj (eiland dugi otok), aan een boei in de Telascica baai (natuurpark), aan een boei in Lasva, een kleine baai van een van de Kornati’s, een boeitje bij het eiland Prvic, aan de kade bij het kleine stadje Primosten en eindigen in Marina, de haven in de buurt van vliegveld Split. Een strak programma dus!

Toen we Danny en Anja in de oude haven van Zadar ontmoeten troffen we twee tamelijk vermoeid uitziende vrienden aan. Ze bleken net een heftig fietsprogramma op Mallorca in de benen te hebben. Anja was zelfs ziek, koorts en hoesten. Blijmoedig hebben ze zich echter volledig aan ons reisprogramma onderworpen. Anja was daarbij de echte kanjer. Voordat we uit Zadar vertrokken heeft zij samen met Danny nog een medisch traject doorlopen in Kroatie om even te laten checken of er geen longontsteking aan het sluimeren was. Wij weten uit ervaring dat medische centra en ziekenhuizen veel tijd kosten. Maar Danny en Anja wisten met behulp van een hele bijdehandse (lees brutale) taxichauffeur dit circuit in een paar uur te ronden. Dat was dan wel vooral, doordat de taxichauffeur gewoon langs alle wachtenden dokterkamers instoof. En dat werd nog gepikt ook! Danny en Anja waren er blij mee en wij ook. De medische toestand van Anja was wel van dien aard dat zij met stapels pillen de rondreis ging beginnen en vooral de eerste dagen veel in de gastenhut heeft liggen rusten. Maar naarmate de dagen verstreken zag je haar gelukkig opveren.

Ons reisprogramma was solide en haalbaar. En groot was de verrassing toen bleek dat onze gasten een dag later terug naar huis gingen vliegen dan wij in ons hoofd hadden. Dat betekende dat ook de watervallen van Krka aan het reisprogramma konden worden toegevoegd. Hoera! Hoera! Daar beland, ongeveer halverwege de week, bleek Anja al weer zover opgeknapt, dat we per fiets bij de watervallen konden komen. En gelukkig stroomde daar het water groots en meeslepend vanaf de bergen. We zijn er nu 3x geweest, maar deze keer was de waterhoeveelheid daar nog enorm.

In een week tijd bruinden en bloeiden onze reisgenoten op van hun eerdere fysieke inspanningen. Watwas het weer een gezellige week ! Enwat zijn de dagen voorbij gevlogen! Ineens stonden we daar in Marina de taxi uit te zwaaien met daarin die fruitig frisse twee. Jammer zeg!

Maar gelukkig zijn we met zn tweetjes ook nog wel gezellig. Na een flinke poetsbeurt. Boot, ons zelve en kleding e.d. zijn we langzamerhand gemoedelijk wat zuidwaarts getogen.

Ten Noorden van het eiland Brac kwamen we terecht in de prachtige baai Luka. De weersvoorspelling beloofde namelijk een hardnekkige bora (storm uit het noordoosten), dus beschutting zoeken was belangrijk. De baai is diep en bood bescherming. Op de mooiste en meest beschutte plek had een schattig restaurantje ( Pipo) een aantal boeien gedrapeerd. Liever waren we daar op ons eigen anker gegaan, maar ok dan maar!

We zijn er 3 dagen gebleven, terwijl de bora stevig door bleef blazen. Elke dag hebben we er gewandeld. Prachtige rotsen, geurende pijnboombossen, en mystieke wandelpaden. Mystiek, omdat je eigenlijk nooit wist hoe lang het pad te bewandelen (beklimmen) was en waarna het naartoe ging. We hoopten elke keer op een leuk stadje of strandje.Met name ik vond het frusterend. Want ik hou ervan om een doel te bereiken. Al onze wandelingen daar strandden- soms pas na uren- via een steeds smaller wordend paadje. Stonden we plotseling boven op een berg, of midden in een olijfboomgaard, of bij een te rotsige afgrond. Allemaal prachtig natuurlijk! Maar wat kan ik nu in dit blog noteren als bereikte eindbestemming?

De eerste wandeldag maakten we de fout ons met een ongemotoriseerdebijboot naar de kant te begeven. T was maar 100 meter, dus in principe met gemak aan te roeien. Naar de wal met het windje mee was natuurlijk een makkie. Maar enkele uren later, toen de bora weer uit alle macht blies, was dat een heel ander verhaal. Zie je ons al zitten in ons Zodiacje? Allebei de roeispanen vast, 4 armen sterk dus, en dan nog bijna geen meter vooruit komen? Lachen natuurlijk!! Maar we zijn er gekomen hoor! Uitgeput en met kramp in de armen klampten we na ongeveer een half uur aan. Die fout maken we geen tweede keer!!

Van Hvar zijn we gevaren naar het ons bekende Brac. Prachtig noordwest kant met grote binnenbaai. Omdat de bootvoorraden ernstig uitgeput raakten hebben we na een paar dagen flink gebunkerd in Starigrad. We zijn er twee dagen aan de kade gebleven. Het is een gezellig stadje en zo bleek op de tweede dag een geweldig fietsgebied. We hebben er een dagje in bescheiden heuvelgebied getrapt. Heerlijk!

En nu varen we een beetje naar het Noorden voor een rendez-vous met het duitse zeilstel dat we vorig jaar leerden kennen in Mljet. Voor intimi: hij is de man met het onvergetelijke parkietenverhaal. Ze zijn sinds gisteren weer aan het zeilen vanaf Murter en we hebben contact om elkaar ergens te treffen.

Fact and figures ( in willekeurige volgorde)

We zien heel veel dolfijnen! Vorig jaar leken ze de Kroatische kust volledig te negeren. Nu zijn ze er volop. Wel altijd wat schuw. Dichter dan 50 meter bij de boot hebben we ze nog niet aangetroffen.

We hebben een geweldig systeem om de buitenboordmotor van de bijboot van de Yildiz aan de bijboot te krijgen. Helemaal bedacht door Rob die afgelopen winter daar al wat rvs buizen en aanverwante zaken voor had verzameld. Nu kunnen we heel eenvoudig op één van de davits een stevige rvs buis met wat lijntjes plaatsen, waarmee met met behulp van een elektrische lier met twee vingers in de neus een toch behoorlijk zware motor kunnen laden en lossen. Geen gevaarlijk gesjouw en gerommel meer. Het is bijna te decadent voor woorden.

We doen nu meer dan 10 dagen met onze watertank van 250 liter. Daar zijn we trots op. We drinken gewoon uit flessen water, maar douchen, koken en de afwas gaat allemaal uit de watertank. De grootste besparing is door heel karig watergebruik bij de dagelijkse douche. Hoe gaat dat in zijn werk? Gestart wordt met een plons in het blauwe zeewater. Vervolgens worden op het achterdek de natte haren en het lijf flink in de zeep gezet. Daarna volgt weer een plons in het zoute bad om de zeep volledig af te kunnen spoelen. Daarna wordt nagespoeld op het achterdek met het zoete water uit de tank. En we gaan er niet van stinken hoor!

Onze Yildiz blijkt ook uitermate geschikt voor fietsonderhoud. Mijn fiets had wat problemen met de derailleur. Om probleem te kunnen verhelpen moest fiets, net als bij de fietsenmaker, in de lucht bungelen. Dus aan de kade van Starigrad hebben we de fiets met spanbanden aan stuur en zadelpen tussen onze achterstagen opgehangen. Onderhoud vanuit de kuip ging super! En gezellig, want de wandelaars op de kade vonden het een bezienswaardigheid.

Het assortiment in de supermarkten en winkeltjes gaat er op vooruit! Steeds meer soorten groenten en fruit. De bakkers gaan steeds meer bruin brood verkopen. We eten steeds gevarieerder dus! Luxe dus!

Het zwemwater is nu heerlijk! Een ruime 22 graden nu. Jippie!

Onze Yildiz gedraagt zich voorbeeldig!